Οικονομική Ανάπτυξη

 Ο καθένας λέει, αυτό που λείπει είναι η ανάπτυξη. Θέλουμε εμείς να ρωτήσουμε - γιατί; Τι είναι αυτό που πάντα πρέπει να αναπτυχτεί; Ο καθένας ξέρει, ότι αυτή η ανάπτυξη την οποία λαχταρούν δεν αποτελεί από ωφέλιμα προϊόντα. Αν ήταν έτσι θα έπρεπε να αναρωτηθεί κανείς γιατί είναι αναγκαία διαρκώς μια τέτοια ανάπτυξη; Γιατί δεν αρκεί να παράγεται φέτος ο ίδιος πλούτος οποίος παράχτηκε πέρσι; Και αντίστροφα γιατί σημαίνει αμέσως μια καταστροφή αν η ανάπτυξη δεν φτάνει;

Αυτό που πρέπει να αυξηθεί είναι το ΑΕΠ – το οποίο δεν μετράει κομμάτια, κιλά ή θερμίδες αλλά τιμές. Αυτό το σύνολο χρηματικών ποσών είναι αυτό που πρέπει να αυξηθεί χρόνο με χρόνο. Δεν πρόκειται με άλλα λόγια για ωφέλιμα αγαθά με τα οποία μπορεί να εφοδιαστεί η ανθρωπότητα, πρόκειται για εμπορεύματα – αγαθά αχώριστα συνδεμένα με τιμές. Αυτό που αυτό που έχει προτεραιότητα από κάθε εφοδιασμό των ανθρώπων είναι η ανάγκη να πληρώσει κανείς. Δεν ισχύει η ανάνγκη για τα προϊόντα – ανεξάρτητα πόσο επείγουσα είναι – μετράει μόνο αν έχει κανείς τα απαιτούμενα χρήματα στην διάθεση του. Αυτά θέλει να δει ο καπιταλιστικός παραγωγός πριν διαθέσει τα εμπορεύματα. Άρα αν παράγωνται προϊόντα ή όχι εξαρτάται αποκλειστικά από το γεγονός αν αυτά μπορούν να πουληθούν με κέρδος. Να παράγει κάτι ενδιαφέρει έναν επιχειρηματία μόνο απ΄αυτήν τη σκοπιά.

Πλούτος στην κοινωνία μας δεν αποτελείται από ωφέλιμα αγαθά – από την αξία χρήσης αυτών – αλλά αποτελείται από το ποσό χρημάτων το οποίο ο ιδιοκτήτης τους λαμβάνει με την πούληση των εμπορευμάτων του. «Αν τα εμπορεύματα μπορούσαν να μιλήσουν θα έλεγαν: η αξία μας χρήσης μπορεί να ενδιαφέρει τον άνθρωπο. Εμάς σαν πράγματα δεν μας αφορά. Αυτό όμως που αφορά εμάς σαν πράγματα, είναι αξία μας»(Καρλ Μαρξ, Το Κεφαλαίο, Τομος Ι, σελίδα 97)

 Όλη η κοινωνική ζωή υπόκειται στην ατομική δύναμη του χρημάτος και έξυπηρετει [ύπηρετει] γι’αυτον τον λόγο μόνο έναν σκοπό – να πολλαπλασιάσει τα χρήματα. Αν ο μόνος σκοπός καθε παραγωγής είναι να φέρνει κέρδος τότε δεν τυχαίνει αν αυτή η οικονομία πρέπει να αναπτυχτεί χρόνο με χρόνο. Τότε η έλλειψη ανάπτυξης σημαίνει αποτυχία του οριστικού σκοπού αυτής της οικονομίας. Τότε υπάρχει κρίση.

Στην κρίση τα εμπορεύματα τα οποία παράγηγαν οι καπιταλιστικοί επιχειρηματίες παραείναι πολλά, επειδή δεν μπορούν να τα πουλίσουν. Το πρόβλημα τους – οι επενδύσεις τους δεν αξιοποιούνται, παραείναι με άλλα λόγια πολλές. Η συνέπεια – δημιουργημένος πλούτος και πηγές παραγωγής παραλύουν, αφού δεν αποδειχνύονται ως πηγές χρημάτος. Ο αριθμός εργαζομένων παραείναι μεγάλος. Δουλειά στην μορφή ανθρώπων που έπρεπε να δουλεύουν παραείναι πολλή με το αποτέλεσμα να χάνουν αυτοί οι άνθρωποι τα προς το ζην τους.

Αν φίλοι της οικονομίας της αγοράς ισχυρίζονται ότι χρειάζεται ανάπτυξη για τον όσο μπορεί καλύτερο εφοδιασμό των ανθρώπων, τότε απαντάμε εμείς – εφοδιασμός των εργαζομένων και ανάπτυξη αποτελούν μια αντίφαση. Η ανάπτυξη – μια άλλη λέξη για κέρδος – βασίζεται ανανγκαία σε μικρούς μισθούς. Στην κρίση είναι ολοφάνερα.